Ալան Բիրդըն. Քանի՞ երկրաչափություն կա

Ավելի քան 2000 տարի առաջ հույն մաթեմատիկոս Էվկլիդեսը սկսել է մարդկանց բացատրել, որ ցանկացած մաթեմատիկական դատողություն, վարկած պետք է ապացուցվի։ Ինչքան էլ մի պնդում ճշմարիտ լինի, կա որոշակի հավանականություն, որ այդ պնդումը կարող է նաև լինել կեղծ, այնպես որ համոզված լինելու համար պետք է ապացույց ունենալ։ 

Լուսիա Էստրադա. բանաստեղծություններ

 

Լուսիա Էստրադա

Դեպի ստվերը           

Գնալ ու մնալ. Լոպե դե Վեգա

Գնալ ու մնալ , և մնալով բաժանվել
Բաժանվել անհոգի , և հեռանալ օտարի հոգով
Ականջ դնել մի սիրենի քաղցր ձայնին
Եւ չկարողանալ ծառից պոկվել։

Խորխե Լուիս Բորխես. Տխուր

 

Այդտեղ կա այն, ինչ կար․ Սաքսոնյան համառ սուրը և նրա երկաթե չափածոն,  Լաերտի որդու աքսորի ծովերն ու կղզիները, պարսկական ոսկե լուսինը և փիլիսոփայության ու պատմության անծայրածիր այգիները, շիրիմի հիշատակի ոսկին, իսկ  ստվերում՝ հասմիկի բույրը։ Եվ սրանցից ոչ մեկը կարևոր չէ։ Հրաժարական տված Տաղի գործածումը չի փրկում քեզ, ոչ էլ կփրկի ջրեղենը երազի,  ոչ էլ աստղը, որ  բոցավառված  գիշերային երկնքում մոռանում է լուսաբացը։ Միայնակ մի կին է քեզ մտահոգողը  նման մնացածին, բայց յուրովի։ 

Բնագիրը

Թարգմանությունը՝ Նանոր Հովհաննիսյանի

Խորհրդատու՝ Ռուզան Սարգսյան

Ինքնասպան տղան. Ռաֆայել Դիեստե

 Թարգմանում են դասավանդողները

Երբ պանդոկպանը ավարտեց բոլորին անհանգստացնող լուրը կարդալը (մի տղա ինքնասպանություն էր գործել ՝ խփելով իր աջ քունքին) ,  անհայտ թափառաշրջիկը, որ նոր էր ավարտում իր խղճուկ ընթրիքը ձկնորսական պանդոկի  մի անկյունում, ասաց. 
-Ես գիտեմ այդ տղայի պատմությունը:
Նա արտասանեց տղա բառը շատ հատուկ ձևով: Այնպես, որ  շնապս  խմող չորս հոգին, ալբարինիո (իսպանական սպիտակ  գինի) խմող հինգ հոգին և պանդոկպանը լռեցին՝  անհանգիստ և ուշադիր լսելով:
-Ես գիտեմ այդ տղայի պատմությունը, - կրկնեց թափառաշրջիկը: Եվ փոքրիկ  դադարից հետո սկսեց.

Երաժշտության ընծան. Շերոն Լի

Նախորդ հատվածը

Նրա հարցին պետք էր պատասխանել, չնայած՝ պետք էր նաև զգուշանալ:
-Ես ոչինչ չեմ կարող շտկել, — ասաց Էնդին և զգաց դառը ճշմարտությունն իր որովայնում:
-Ոչ դուք…. գուցե, — ասաց աղջիկը, այժմ արագ խոսելով։ Նրա խոսքերը կարծես շնիկների նման ցատկոտում էին միմյանց վրայով:
-Կիթառը…. երաժշտությունը…. հենց դա, այդպես չէ՞: Ես դա զգում էի, դեռ այնտեղ… բարում: Ես զգում էի, թե ինչպես էր երաժշտությունը հոսում իմ ամբողջ մարմնով:
Նրա ծիծաղը նույնիսկ ավելի շատ էր դողում, քան ձայնը:
-Երաժշտությունը գերեց ինձ, հենց այդպես, երեխայի խաղի նման:
-Լսեք, օրիո՛րդ,- ասաց տղան,- այն, ինչ դուք ցանկանում եք…
-Ես ցանկանում եմ, որ դո՛ւք…. երաժշտությունը․․․. ես ․․․. ուզում եմ շտկվել։ Երաժշտությունը... կարող է դա անել, չէ՞։

«Մեջբերումների խճանկար». ինչ բան է ինտերտեքստուալությունը, և դա ինչպես է օգնում մեկնաբանելու տեքստերը

Մենք ապրում ենք տեքստերի տարածության մեջ՝ ավանդական գեղարվեստականից մինչև քաղաքագետների ասույթներ կամ հաղորդագրություններ, որ տեղավորված են ցանկացած մեդիանյութի մեջ (երաժշտություն, տեսանյութ, ֆիլմ)։ Ընդ որում լեզվաբանությունը վաղուց է գործ բռնում տեքստերի հետ և մշակում է դրանց վերլուծության տարբեր մեթոդներ։ Ելենա Դավիդովայի հետ պարզենք, թե ինչ մոտեցումներ կան գեղարվեստական տեքստ վերլուծելու համար, ինչ բան է տեքստի ինտերտեքստայնությունը և երկխոսայնությունը, ինչու է մեր ցանկացած խոսք ելնում ուրիշի խոսքից, և ինչպես է սա հասկանալը օգնում վերլուծել տեքստերը, որոնցով շրջապատված ենք։

Առավոտյան սուրճը Րաֆֆի Կրիկորյանի հետ Քաղաքականությունն ու արանքում ուրիշ բաներ

Թարգմանում են ուսուցիչները

Անկախ նրանից՝ ղեկավարել է Թվիթերի թիմը, առաջնորդել Ուբերում ինքնագնաց մեքենաների համար պայքարը, թե առավելագույնի հասցրել Դեմոկրատական ազգային հանձնաժողովի քաղաքական հասանելիությունը, Րաֆֆի Կրիկորյանը իր կարիերան համատեղել է երկու անձնական կրքերի՝ տեխնոլոգիայի և աշխարհն ավելի լավ տեղ դարձնելու ցանկության հետ:

Նյու Յորքում ծնված և Մասաչուսեթսի տեխնոլոգիական ինստիտուտն ավարտած Րաֆֆի Կրիկորյանը անցյալ հոկտեմբերին Հայստանում էր և պատրաստվում էր Տեխնոլոգիական ամսին: Անձրևային մի առավոտ տեղեկատվական տեխնոլոգիաների համաշխարհային կոնգրեսի և FAST հիմնադրամի գագաթնաժողովի ընթացքում նա հանդիպեց «Հետք»-ի լրագրողի հետ՝ քննարկելու Հայաստանում տեխնոլոգիաների զարգացումը, պատմեց իր վերելքի մասին այդ բնագավարում, խոսեց «Էմերսոն» ընկերության գործադիր տնօրենի իր ներկայիս պաշտոնի մասին:

Երաժշտության ընծան. Շերոն Լի

Նախորդ հատվածը

Էնդին կանգ առավ։ Աղջիկը նույնպես կանգ առավ և դեմքով շրջվեց դեպի նա։ Աղջկա մեծ աչքերը՝ ապակու պես առկայծուն ու սուր, փայլում էին փոքրիկ սպորտային գլխարկի տակից։ Նա տեսնում էր, թե ինչպես է աղջիկը դողում, իհարկե, դա բոլորովին էլ զարմանալի չէր։ Սեպտեմբերին կարող էր այդպես լինել և կարող էր մեղմ լինել, բայց նրանք դեռ Մայնի ափին էին, և օվկիանոսից փչող քամին պարտադրում էր բաճկոն կամ շալ  ունենալ՝ փաթաթվելու համար։

-Լավ կլինի, որ ներս գնաք,- ասաց նա աղջկան նրբորեն, քանի որ նրանք, ովքեր իրոք որոշ չափով լսել էին երաժշտությունը, շփոթմունքի մեջ էին՝ լսելով և զգալով այն, ինչ ուզում էին,- ես Ձեզ համար ոչինչ չունեմ, օրիո՛րդ։

-Բայց․․․ ունեք...։ - Նրա ձայնը խռպոտ էր, նաև դողում էր,- այո՛, ունեք ինչ-որ բան ինձ համար։

Լավ։ Հնարավոր է՝ ինքը սխալվել է։ Նա նայեց աղջկա զգեստին, մարգարիտներին և ականջօղերին։ Թանկարժեք իրեր էին իր հաշվարկով։