Էրիխ Ֆրոմմ. Մարդկանց դժբախտ ճակատագիրը նրանց չարած ընտրության հետևանքն է

Ձեզ ենք ներկայացնում գերմանացի ականավոր փիլիսոփա ու հոգեբան Էրիխ Ֆրոմմի 30 ասույթները։ Ասույթներ, որոնք նվիրում են կյանք՝  պատասխանելով մարդու ամենաանհանգստացնող հարցերին։ Նրա մտքերը ոչ ոքի անտարբեր չեն թողնում։

Ճշմարիտ մարդու 10 հատկանիշ

«Իրեն չկեղծող» արտահայտությունն այսօր շատերի համար ուղղակի աչք ծակող խոսք է։ Սակայն ի՞նչ է դա նշանակում. ի՞նչ է նշանակում «իրեն չկեղծող» անձնավորություն լինել։ Իրեն չկեղծողը իրականն է, իսկականը, ճշմարիտը։ Լինել իրեն չկեղծող՝ նշանակում է ինքդ քեզ նման լինելու խիզախությունն ունենալ՝ անտեսելով, թե ինչ կմտածեն քո մասին մարդիկ և ինչ կխոսեն քո հետևից։ Ճշմարիտ մարդկանց հեշտ է ճանաչել նրանց արարքներից, առանձնահատկություններից և իհարկե նրանից, թե ինչպես են նրանք հարաբերվում աշխարհի հետ։

Ահա այն 10 հատկանիշները, որոնք հատուկ են ճշմարիտ մարդկանց։

Պասկալի խաղադրույքը: Մեծ բլեֆ, թե՞ ճանապարհ դեպի ռացիոնալ ընտրություն

Եթե Աստված գոյություն ունի, ու դուք խաղադրույք եք արել դրա վրա, ուրեմն դուք ամբողջը կշահեք. եթե նա չկա, բայց դուք հավատում եք նրա գոյությանը, ոչինչ չեք կորցնում: Այս սիլլոգիզմը՝ հայտնի որպես «Պասկալի խաղադրույք», ամբողջ աշխարհում հայտնի է ավելի քան երեք հարյուր տարի: Բայց ի՞նչ է դա. երկաթե տրամաբանություն, թե՞ ազարտ խաղամոլի՝ ռուլետկայի վերածած խաղ: Ո՞րն է առաջին անգամ աստծո գույություն չունենալը հնարավոր համարող այդ խաղադրույքի նշանակությունը։ Արդյո՞ք պետք է մեզ հավատքի ռացիոնալացման մեխանիզմը: Գրականագետ, համալսարանի ասպիրանտ Լիխայ Էդ Սայմոնը պատմում է Պասկալի խաղադրույքի պատմության և առաջացման նախադրյալների մասին, դրա նշանակության, դրա շուրջ կասկածների և մեր ժամանակների հետ կապի մասին:

Էթնոսֆերա. Ուեյթ Դևիսը՝ մշակույթների ու լեզուների վերացման մասին

Ըստ գիտնականների հաշվարկների` մեր տեսակը գոյություն ունի ավելի քան 150000 տարի, այնինչ մեզ ծանոթ արդյունաբերական աշխարհը ստեղծվել է ընդամենը 300 տարի առաջ։ Մենք կասկած անգամ չունենք, որ մարդկության պատմության իրական առաջընթացը սերտ կապ ունի վերջին երեք դարերի հետ․ այդ ժամանակահատվածում են եղել  էական գիտա-տեխնոլոգիական ձեռքբերումները էլեկտրականության ու քիմիայի ոլորտներում, գիտությունը մեծ թռիչք է կատարել շրջակա միջավայրի մասին գիտելիքներով, բացի այդ՝ մենք մուտք գործեցինք

բարձրակարգ տեխնոլոգիաների ու վիրտուալ իրականության դարաշրջան, իսկ այս ամենը, ի վերջո, ավելի շատ կփոխեն մեր պատկերացումը իրականության, մարդու և բանականության բնույթի մասին (սա արդեն տեղի է ունենում, սրա մասին ավելի մանրամասն կարող եք գտնել Տատյանա Չերնիգովսկայայի՝ ուղեղի մասին դասախոսությունում)։ Այս ամենը հաշվի առնելով՝ մեզ համար պարզ է թվում արևմտաեվրոպական մշակույթի գերազանցությունը մնացած բոլորի նկատմամբ, իսկ մյուս մշակույթների միաձուլումը՝  անտարակույս օգուտ։ Սակայն արդյո՞ք դա իրականում այդպես է։

Շվեյցարացի գիտնականները անվանել են սերը «կարճ միացում»

Ցյուրիխի համալսարանի գիտնականները սիրո իրենց բացատրությունն են տվել: Նրանց կարծիքով սիրահարվելը տեղի է ունենում 0,2 վայրկյանում և հիշեցնում է մարդու ուղեղի կարճ միացում: Մարդու խառնվածքից կախված՝ սերը կարող է լինել հանգիստ ու չափավոր, կամ կրքոտ ու խելագար: Բայց մարդկանց՝ իրար սիրահարվելու պատճառը միշտ նույնն է: Շվեյցարացի գիտնականների կարծիքով սիրո հիմքում միշտ մարդու օրգանիզմի բիոքիմիական ռեակցիաներն են:

Ամերիկացի «Բժիշկ Այբոլիտը»

Բժիշկ-օրթոպեդ Դերրիկ Կամպանան յուրատեսակ պրոթեզ է պատրաստել մի կենդանու համար, որ վնասվածք էր ստացել անմիջապես ծնվելուց հետո։ Այս մասնագետը երկար ժամանակ զբաղվել է մարդկանց համար պրոթեզների հետազոտությամբ, բայց երբ տեսավ Էնջլ Մարի անունով պոնիին՝ երեք ոտքի վրա, սիրտը լցվեց։

Խառնածինը/ Ֆրանց Կաֆկա

Ես մի արտասովոր գազանիկ ունեմ՝ կիսով չափ փիսո, կիսով չափ գառնուկ: Այն ժառանգել եմ հորիցս՝ այլ բաների հետ մեկտեղ: Բայց վերջնականապես ձևավորվել է արդեն ինձ մոտ. առաջ նա ավելի շատ գառնուկ էր, քան փիսիկ: Հիմա նա համարյա հավասարապես հա՛մ մեկն է, հա՛մ մյուսը: Կատվից մռութն ու ճանկերն են, իսկ գառնուկից՝ չափսերն ու կառուցվածքը, երկուսից՝ աչքերը. դրանք վառվում են վայրի փայլով, ինպես նաև մորթին. այն փափուկ է ու ամբողջովին հարթ: Նա շարժվում է և՛ թռվռալով, և՛ սողալով: Երբ արևը շողում է, նա պատուհանագոգին կծկվում է ու մռմռում, իսկ ջրափոսերի մեջ վազվզում է խենթի պես, այնպես, որ հետևից չես հասնի: Կատվից փախչում է, գառուկներին վրա տալիս: Լուսնկա գիշերներին նրա զբոսանքի ամենասիրելի տեղը տանիքն է: Մլավել չգիտի, մկներից զզվում է: Նա կարող է ժամերով հավաբնի մոտ զոհի հետևել, սակայն սպանելու երբեք էլ ընդունակ չի եղել:

Կամուրջը. Ֆրանց Կաֆկա

Ես սառն ու ամուր էի, ես կամուրջ էի, պառկած էի անդունդի վրա: Մի կողմից հողի մեջ էին խրված ոտքիս մատները, մյուս կողմից՝ ձեռքերս. ատամներով կառչել էի կավահողից: Կողքերիցս կախ ճոճվում էին սերթուկիս փեշերը: Ներքևում աղմկում էր սառնորակ առվակը, ուր կարմրախայտն էր լողում: Ոչ մի մոլորված զբոսաշրջիկ դեռ չէր հասել այս անանցանելի զառիթափին, կամուրջը դեռ չկար քարտեզների վրա: Ու այդպես ես պառկել ու սպասում էի. անկախ իմ կամքից ստիպված էի սպասել: Ամեն կամուրջ, որ կառուցված է, չի դադարում կամուրջ լինելուց: