Արթուրո Պերես-Ռևերտե. Իսպանական ջրեր

Կարծեմ էլի ասել եմ, որ երբ այլևս չեմ կարողանում տանել այս վայրը, որ ես և ոմանք  կոչում ենք Իսպանիա, փորձում եմ գրադարանի միջով նայել նրան` հասկանալու և գոնե տանելի դարձնելու համար նրա սոցիալական հիվանդությունը, պատմական ստորությունը և նրա շարունակական դժբախտությունը։ Ուզում եմ ասել, որ դիմում եմ գրքերին՝ որպես բացատրություն և ցավազրկող։ Եվ իսկապես որ դա թեթևացնում է։

Մխիթարում է, և դա արդեն ինչ-որ բան է, քանի որ ցանկացած բանի ըմբռնումն օգնում է այն գլխում տեղավորելուն։ Սակայն այսօր ինձ դուք բռնեցրիք գրելիս` զենքերը մի կողմ դրած։ Եվ պետք է խոստովանեմ, որ երբ խոսում եմ գրադարանի մասին, այնքան էլ

Հեռացած սեր. Ֆեդերիկո Գարսիա Լորկա

«Պոեզիան երաժշտության մեջ» նախագծի շրջանակներում թարգմանում են ընտրությամբ իսպաներենի խմբի սովորողները։

Պոեզիան՝ երաժշտության մեջ. Խոսքեր Խուլիայի համար

Թարգմանում ենք իսպաներեիտց

Խոսե Ավգուստին Գոյտիսոլո

Դու չես կարող վերադառնալ անցյալ, Քանզի արդեն կյանքը առաջ է հրում քեզ Ինչպես մի անվերջ ոռնոց. Աղջի՛կս, ավելի լավ է ապրել Մարդկանց ուրախությամբ, Քան լաց լինել խուլ պատի առջև։ Քեզ կզգաս հետապնդված, Քեզ կզգաս մոլորված կամ մենակ, Գուցե ցանկանաս ծնված չլինել.

Միկրոպատմվածքներ

Աուգուստո Մոնտեռոսո

Ձին` Աստծուն պատկերացնելիս 

«Ինչ էլ որ ասեն, այն միտքը, որ երկինքը բնակեցված է ձիերով և ձիու կերպարանքով Աստված է այն գլխավորում, հակառակ է լավ ճաշակին և պարզ տրամաբանությանը,-օրեր շարունակ մտորում էր ձին:- Ամբողջ աշխարհը գիտի,- շարունակում էր իր մտորումները,- որ եթե Ձիերս ընդունակ լինեինք պատկերացնելու Աստծուն, կպատկերացնեինք նրան հեծյալի տեսքով»։

Մանրապատումներ

Իսպանալեզու գրականություն. թարգմանում են իսպաներենի ընտրությամբ խմբի սովորողները

Գ.Գարսիա Մարկես

Մահը Սամարայում

Ծառան վախեցած գալիս է իր տիրոջ տուն։

-Տեր,-ասում է,- Տեսել եմ Մահին շուկայում, և ինձ սպառնացող նշան արեց։

Տերը նրան ձի ու փող է տալիս ու ասում։

-Փախիր Սամարա։

Ծառան փախչում է։ Այդ օրը  վաղ երեկոյան Տերը հանդիպում է Մահին շուկայում։

Մարիո Բենեդետտին ուրուգվայցի լրագրող, բանաստեղծ, արձակագիր, դրամատուրգ ու գրականագետ է։ Նա իտալացի էմիգրանտների զավակ էր՝ ծնված 1920թվին Ուրուգվայում։ Հայրը փոքրիկ դեղատուն ուներ, որն էլ նրանց ապրուստի միջոցն էր քիչ թե շատ ապահովում։ Բենեդետտին հաճախել է գերմանական դպրոց, հետո շարունակել կրթությունը վարժարանում, բայց չի ավարտել ֆինանսական հանգամանքներից ելնելով։
14 տարեկանից նա ստիպված էր վաստակել մեքենաների պահեստամասեր արտադրող ֆիրմայում, բայց չորս տարի անց տեղափոխվել է Արգենտինա՝ Բուենոս Այրես, որտեղ  մի փոքրիկ հրատարակչությունում սղագրող է աշխատել։ Այնուհետև փոխել է մի շարք գրասենյակներ ու խմբագրատներ, որոնք էլ նրա կյանքի դպրոցն են եղել։ 1945 թվականից Բենեդետտին վերադարձել է Մոնտեվիդեո և աշխատանքի անցել «Մարչա» շաբաթաթերթում, որտեղ էլ աշխատել է մինչև 1974 թվականը, երբ թերթը իշխանությունների ճնշման տակ փակվեց։ 1954 թվականից եղել է թերթի՝ գրականության բաժնի վարիչը։

Անտոնիո Մաչադո

Անտոնիո Մաչադո Ռուիս (իսպ.՝ Antonio Machado Ruiz, 1875, հուլիսի 26, Սևիլյա — 1939, փետրվարի 22, Կոլյուր, Արևելյան Պիրենեյներ, Ֆրանսիա), իսպանացի բանաստեղծ։

Երկու բանաստեղծություն Միգել Էռնանդեսից

Տխուր պատերազմներ

Տխուր պատերազմներ,
եթե սերը չի պատճառը,
Տխուր, տխուր:

Տխուր զենքեր,
Եթե բառերը չեն զենքեր,
Տխուր, տխուր:

Տխուր մարդիկ,
Եթե չեն մեռնում սիրուց,
Տխուր տխուր։

Հարյուր հոգի/ Հովիկ Կեուչկերյան

Սանդուղքի վրա, որ տանում է երկինք, կա մի շրջադարձ դեպի դժոխք,

հետո ևս մեկը, ու էլի մեկը:

Սանդուղքին, որ իջնում է դեպի դժոխք, կա մի շրջադարձ դեպի երկինք,

հետո ևս մեկը, ու էլի մեկը:

Արանքներում կա մի հարթակ՝ սալարկված հարյուր հոգիներով.

Հարյուր:

Ալինա/ Հովիկ Կեուչկերյան

Հովիկ Կեուչկերյան

Մինչև իմանալը, թե ինչ բան է կյանքը,

լողալով մարդկային գիպսակարտոնի միջով,

կճաշակես, կհոտոտես, կդիպչես, կլսես, կտեսնես…

Այդ ժամանակ ավելի քան երբևէ մոտ կլինես կյանքը հասկանալուն:

Կտեսնես քո աչքերով` գոհարներ դարձած, ցավի գոհարներ,

հաճույքի գոհարներ, դյուրազգացության գոհարներ:

Կտեսնես ցավ` սև գոհարների, ու բերկրանք` լույսե գոհարների տեսքով:

Պատկերները կհսկեն քո քունը և այն կգուրգուրեն:

Կփակես աչքերդ, որպեսզի չտեսնես ու կտեսնես ավելի, քան երբևէ:

Աչքերդ կբացես, որ փնտրես ու կգտնես ստվերներ,

ու քո ստվերների մեջ քեզ կգտնես, որպեսզի կարողանաս այդուհետ

նայել ինքդ քո դեմքին:

Հովիկ Կեուչկերյան/Բղավում եմ հուշեր

Հովիկ Կեուչկերյանը իսպանացի ժամանակակից գրող է, բանաստեղծ, կոմիկ դերասան և նախկին բոքսյոր։ Նրա հայրը հայ է, մայրը՝ իսպանուհի։ Ծնվել է 1972 թվականին՝ Բեյրութում, բայց 1975-ին՝ Լիբանանում քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ ընտանիքը տեղափոխվել է Իսպանիա և հաստատվել Ալպեդրետե ոչ մեծ քաղաքում։ Այստեղ է անցել Հովիկ Կեուչկերյանի մանկությունն ու պատանեկությունը։ 20 տարեկանում տեղափոխվել է Մադրիդ, որտեղ էլ 22 տարեկանում բացել է իր սեփական մարզասրահը, որը գործում է մինչև օրս։ Չնայած ճանաչված մարզիկ լինելուն, հակվում է բեմական գործունեության և ստեղծագործելուն։

Նարինե Բարսեղյանի՝ իսպաներենից թարգմանությամբ «Օտարագիր հայեր» նախագծի շրջանակներում ներկայացնում ենք նրա բանաստեղծություններից մեկը.