Մարդու տարիները

Աստված ստեղծում է ավանակին և նրան ասում.

-Դու կլինես ավանակը, անդադար կաշխատես` մեջքիդ կրելով ծանր բեռ: Դու խոտ կուտես և չես ունենա բանականություն: Դու կապրես 30 տարի:

Ավանակը պատասխանում է.

-Այդպես 30 տարի ապրել չի լինի, խնդրում եմ, տուր ինձ 20 տարի:

Եվ այդպես էլ լինում է:

Այնուհետև Աստված ստեղծում է շանը և նրան ասում.

-Դու կլինես շունը, դու կհսկես քո տիրոջն ու այն ամենը, ինչ նրան է պատկանում և կլինես նրա լավագույն ուղեկիցը: Դու կուտես նրա սեղանի մնացորդները և կապրես 25 տարի:

Շունը պատասխանում է.

-Այդպես 25 տարի ապրել չի լինի, շատ երկար է, խնդրում եմ տուր ինձ ընդամենը 15 տարի:
Եվ այդպես էլ լինում է:

Այնուհետև, Աստված ստեղծում է կապիկին և նրան ասում.

-Դու կլինես կապիկը, հիմարի նման ծառից ծառ կթռչես, կզվարճացնես մարդկանց, և կապրես 20 տարի:
Կապիկը պատասխանում է.

-20 տարի հիմարություններ անել չի լինի, շատ է, 10 տարուց ոչ ավելի, խնդրում եմ:

Եվ այդպես էլ լինում է:

Վերջապես Աստված ստեղծում է մարդուն և նրան ասում.

-Դու կլինես մարդը, երկրագնդի վրա միակ բանական էակը, կլինես աշխարհի տերը, կտիրես աշխարհին ու այնտեղ եղած ամեն ինչին, և կապրես 30 տարի:
Մարդը պատասխանում է.

-Ընդամենը 30 տարի՞։ Դա շատ-շատ քիչ է, այդ ամենից օգտվելու համար: Խնդրում եմ, տուր ինձ ավանակի մերժած 10, շան 15 և կապիկի 10 տարիները:
Եվ այդպես էլ լինում է:
Ահա՝ ինչու այսօր մարդը իր կյանքի 30 տարին ապրում է տիրակալ ու անհոգ, 10 տարին աշխատում է, իր վրա կրելով պատասխանատվություն, այնուհետև գալիս են երեխաները և մարդը հսկում է երեխաներին՝ վերցնելով այն ամենը, ինչը նրանք չեն ուզում, կապիկի 10 տարիներն էլ ապրելիս նա ծամածռություններ է անում, որպեսզի ուրախացնի իր թոռներին:

Աղբյուրը` http://legrenierdebibiane.com/Humour/annees.html

Ֆրանսերենից թարգմանեցին Ադել Միքայելյանը, Սոնա Բեզիրգանյանը, Արման Մարտիրոսյանը

Խորհրդատու՝ Աննա Մարութան