Առատ էներգիա. երախտագիտության սուրբ օրենքը

«Աշխարհը հայելի է, այն յուրաքանչյուրին վերադարձնում է իր պատկերը»:
Արդյո՞ք մենք կարողանում ենք երախտապարտ լինել: Խոսքն ուղղակի «շնորհակալություն» ասելու մասին չէ, երբ մեզ լավություն են անում, չնայած ոմանց համար դա ևս կարող է առաջընթացի մի քայլ լինել։
Խոսքն այն երախտագիտության մասին է, որ ընդգրկում է մարդուն համակողմանիորեն՝ ներսից ու դրսից, երբ մարդու մեջ ամեն ինչ բացվում է՝ իրենից մի բան տալու ձգտումի դիմաց, որպեսզի տարածության մեջ վերականգնի մի անտեսանելի հավասարակշռություն և իր շուրջն ստեղծի ներդաշնակության դաշտ:
Մենք ապրում ենք մի տարածության մեջ, որն ամբողջովին խաղ է և էներգիայի փոխազդեցություն: Փաստորեն դա մի ամբողջական համընդգրկուն էներգիա է՝ Գիտակցություն- Ճշմարտությունը, Գիտակցություն-Ուժը, որը պարզապես խաղալով հոսում է գետերի և առվակների տեսքով՝ իրեն դրսևորելով տարբեր հատկանիշներով:
Երբ մեզ որևիցե մի աղբյուրից ինչ-որ բան է տրվում, նշանակում է, որ այդ աղբյուրից մեզ էներգիայի չափաբաժին է փոխանցվում: Սովորաբար մեզ հաճելի է ինչ-որ բան ստանալ: Ցանկացած նվեր անխոս բարեհաճություն է: Եվ եթե մեր հոգին արդեն իսկ դրսևորվում է իր բնույթին համաձայն, ապա մենք հասկանում ենք, որ յուրաքանչյուր այդպիսի «նվեր» պետք է գնահատել: Գնահատվում է այն աստիճան, որ այդ պահին հոգու խորքից կրակի պես բարձրանում է երախտագիտության ձգտումը, իսկ դա նշանակում է ինչ-որ բան տալ, հաճախ նույնիսկ ստացածից ավելին տալ:
Տիեզերքում մի կանոն գոյություն ունի, որը շատերը փորձել են իրենց կյանքում: Որքան շատ ես տալիս անշահախնդիր՝ չմտածելով տվածիդ դիմաց ինչ-որ բան ստանալու մասին, այնքան շատ է քեզ տրվում: Տիեզերքը արտասովոր կերպով առատաձեռն է, բայց այն աշխատում է արձագանքի, արտացոլման օրենքով: Նա տեսնում է ձեր տվածը և տալիս է ձեր տվածին համապատասխան: Բայց քանի որ տիեզերքը ավելի  հարուստ է, քան մեզնից որևէ մեկը, այդ պատճառով նա նվիրում է նույնիսկ ոչ թե արքայական, այլ աստվածային առատաձեռնությամբ:
Խոսքը երախտագիտության զարգացած զգացում ունեցող մարդկանց մասին է, երբ մարդը երախտագետ է լինում, առանց մտածելու հատուցում է: Բայց երկրագնդի վրա կան շատ երիտասարդներ, որոնք առաջին քայլերն են անում իրենց հոգին ու սիրտը հասկանալու ուղղությամբ: Այսպիսի մարդկանց անհրաժեշտ է մի փոքր օգնել: Ինչպե՞ս: Առհասարակ ամենալավ, գործող և  միանշանակ հաղթանակ ապահովող տարբերակը սեփական օրինակով ցույց տալն է: Ոմանք կասեն, որ այս մեթոդի միջոցով արդյունքի հասնելը երկար ժամանակ է պահանջում, բայց վախենալու ոչինչ չկա: Կարիք չկա անհանգստանալու ո՛չ ժամանակի, ո՛չ էլ արդյունքի համար: Կարևորն ուղղակի անելն է:
Կարևոր է նշել, որ Երախտագիտությունը մեր մշտական, ազնիվ և ամենագղեցիկ ուսուցիչն է: Բավական է, որ նա մեկ անգամ հայտնվի մեր կյանքում, որպեսզի աննկատ դառնա մեր մշտական ուղեկիցը: Դա նրանից է, որ երախտագետ լինելու ցանկության առաջին իրականացված փաստը վերածվում է անհրաժեշտության: Երախտագիտությունը դառնում է մեր սրտի պահանջը:
Որքանով սովորում ենք երախտապարտ լինել, այդքանով կյանքը հրաշալի կերպով փոխվում է: Նախ՝ մեր մեջ արթնանում է տեսնելու շնորհը, զգալու, թե ինչու ամեն օրվա համար պետք է շնորհակալ լինենք:
Մենք առավոտյան արթնանում ենք, բացում պատուհանը և խորը շունչ քաշում. «Շնորհակալություն, Տե՛ր իմ»: Շուտով երկնքում կծագի արևը և մեզ լույս ու ջերմություն կպարգևի. «Շնորհակալ եմ քեզ, սիրելի՛ արև»: Մենք կգնանք լոգարան լվացվելու և կբացենք ծորակը. «Ընդունիր իմ երախտագիտությունը, առատաձեռն ջրի տարերք»: Դուք դուրս կգաք, և որևէ մեկը ձեզ կժպտա. «Շնորհակալ եմ, Տե՛ր, որ հիշեցնում ես ինձ քո անդադար սիրո մասին»: Դուք բացում եք համակարգիչը փոստը ստուգելու կամ  «Skype» մտնելու համար, իսկ ձեր ընկերներից մեկն արդեն ուղարկել է մի հիանալի երաժշտություն կամ կարևոր տեղեկություն, կամ էլ ուղղակի գրել է. «Ողջույն, ո՞նց ես»: Եվ դուք հասկանում եք, որ այդ ամենը մանրուք չէ, որ ինչ-որ մեկը մի կտոր իր ժամանակից ձեզ է տվել, ուղարկել է ուշադրության շող, քնքշության ալիք՝ Էներգիայի հոսք է ուղղորդել դեպի Ձեզ: Եվ ձեր սրտում հանկարծ բացվում է գեղեցիկ, բուրավետ և դողդոջուն ծաղիկ... Այդ ծաղիկը Ձեր Երախտագիտությունն է:
Այնպես է պատահում, որ օգնություն, խորհուրդ կամ աջակցություն եք խնդրում, և այդ պահին տիեզերքն ուղարկում է այն՝ ինչ-որ մեկը գալիս է օգնության, ձեռք է մեկնում, սատար լինում և անվերապահորեն ձեզ է տալիս իր ժամանակը, էներգիան, սերը՝ անգամ չմտածելով, որ ինչ-որ բան է ձեզ տալիս: Բայց մենք ինքներս դա պետք է հասկանանք: Եվ չպետք է լինենք միայն սպառողներ, այլև անպատճառ տվողներ, որպեսզի տարածության մեջ պահպանվի էներգիայի հավասարակշռությունը, որ չդառնաք էներգետիկ պարտատերեր:
Ի՞նչ ձևով երախտահատույց լինել: Մեր մեջ միշտ կա անտեսանելի հուշարար, որն իմանում է, թե ինչպես պետք է վարվենք այս կամ այն պահին: Դա մեր ինտուիցիան է՝ մեր արթնացած գիտակցության մասը: Արժե սովորել նրան լսել, քանի որ նրա ձայնը հաճախ այնքան ցածր է ու թույլ:
Երբ դուք ձեռք կբերեք յուրաքանչյուր մանրուքի համար երախտապարտ լինելու կարողություն, զարմանքով կհասկանաք, որ իրականում մանրուքներ չկան. « Չէ՞ որ կյանքում մանրուքներ չկան. կյանքում ամեն բան լի է իմաստով՝ գծիկ առ գծիկ նկարվում է բովանդակություն, իսկ բարակ թելերը հյուսում են առօրյա շարժումը…»: Պարզվում է մեր ամենօրյա մանրուքներն անհրաժեշտ փազլներ են կյանքի ամբողջական նկարը հավաքելու համար, որ այն ամբողջական, իրական և անուշաբույր դառնա:
Սրտից բխող երախտագիտության հոսքից ձեր կյանքում տեղի են ունենում իրական հրաշքներ: Չէ՞ որ մենք հիշում ենք, որ Տիեզեքը մեր արտացոլանքն է: Եվ երբ մեր մեջ արթնանում է առատաձեռն երախտագիտությունը, Տիեզերական Կյանքն ի պատասխան սկսում է մեզ պարուրել իր անվերջ առատաձեռնությամբ: Եվ այդ ժամանակ փողոցով քայլելիս կարող է հանկարծ քարանաք դեպի սիրտ լցվող հոսանքից, որովհետև կբացահայտեք, թե որքան առատաձեռն է կյանքը ձեր նկատմամբ և որքան է այն ձեզ սիրում:
Դուք հասկանում եք, որ ամեն օր ուղղակի լողում եք նրա առատության օվկիանոսում. չէ՞ որ ձեր կյանքում մշտապես ինչ-որ նոր բան է ավելանում, դուք ձեռք եք բերում նոր հնարավորություններ, նոր կապեր, ձեզ մոտ են գալիս թանկ մարդիկ: Նրանք ձեզ են ձգվում Համապատասխանության, Նվիրումի և Երախտագիտության օրենքով:
Սովորեք և անդադրում շնորհակալ եղեք: Ուշադի՛ր եղեք ձեր օրվա մեջ եղած յուրաքանչյուր մանրուքի նկատմամբ, որոնք արդեն իսկ նվերներ են. ինչ-որ մեկը ձեզ մխիթարել է և քաջալերել, ինչ-որ մեկը օգնել է գտնել անհրաժեշտ գիրքը, ինչ-որ մեկն ուղղակի ծիծաղեցրել է (իսկ հումորը միշտ Տիրոջ պարգևն է, ով բոլոր ճանաչված հումորիստներից ամենամեծն է), ինչ-որ մեկը ձեզ է տվել որևիցե մի բան իրենից, որը պակաս անհրաժեշտ չէ իրեն, ինչ-որ մեկը գրել է. « ուղարկում եմ քեզ սեր ու քնքշություն» … Շնորհակա՛լ եղեք ի պատասխան:
Շնորհակալ եղեք նվեր ստացղին, շնորհակալ եղեք շնորհակալ լինելու կարողության համար, շնորհակալ եղեք Տիեզերքին, Տիրոջը, Կյանքին, միևնույն է՝ այդ բոլորը նույնն են: Եվ կարևոր չէ, թե ում եք շնորհակալություն հայտնում, այլ կարևորն այն է, որ Երախտագիտության էներգիան մշտպես դուրս գա ձեզնից:
Սրտանց սիրելի ուսուցիչը՝ Շրի Ռոման Մախարշան, մի անգամ մի միտք է արտահայտել, որը պարունակում է Միասնության ողջ փիլիսոփայությունը և իմաստնությունը. « Ինչ-որ մեկի համար որևիցե մի բան անելիս դա անում եք ձեզ համար»: Գիտակցեք ասելիքի խորության ողջ ուժը և գաղտնի միտքը: Այս արտահայտությունը մեդիտացիայի արժեք ունի: Եվ այս խորը, ձեր ողջ էությունը ընդգրկող մեդիտացիայի ընթացքում դուք կբացեք և՛ առաջին, և՛ երկրորդ, և՛ հարյուրերորդ շերտն այս թանկագին և բոլոր ժամանակերի Իմաստության…

Թարգմանությունը` Աննա Մաթևոսյանի
Աղբյուր՝ http://www.esotericblog.ru/2015/01/blog-post_22.html Առատ էներգիա. երախտագիտության սուրբ օրենքը
 «Աշխարհը հայելի է, այն յուրաքանչյուրին վերադարձնում է իր պատկերը»:
Արդյո՞ք մենք կարողանում ենք երախտապարտ լինել: Խոսքն ուղղակի «շնորհակալություն» ասելու մասին չէ, երբ մեզ լավություն են անում, չնայած ոմանց համար դա ևս կարող է առաջընթացի մի քայլ լինել։ Խոսքն այն երախտագիտության մասին է, որ ընդգրկում է մարդուն համակողմանիորեն՝ ներսից ու դրսից, երբ մարդու մեջ ամեն ինչ բացվում է՝ իրենից մի բան տալու ձգտումի դիմաց, որպեսզի տարածության մեջ վերականգնի մի անտեսանելի հավասարակշռություն և իր շուրջն ստեղծի ներդաշնակության դաշտ:
Մենք ապրում ենք մի տարածության մեջ, որն ամբողջովին խաղ է և էներգիայի փոխազդեցություն: Փաստորեն դա մի ամբողջական համընդգրկուն էներգիա է՝ Գիտակցություն- Ճշմարտությունը, Գիտակցություն-Ուժը, որը պարզապես խաղալով հոսում է գետերի և առվակների տեսքով՝ իրեն դրսևորելով տարբեր հատկանիշներով:
Երբ մեզ որևիցե մի աղբյուրից ինչ-որ բան է տրվում, նշանակում է, որ այդ աղբյուրից մեզ էներգիայի չափաբաժին է փոխանցվում: Սովորաբար մեզ հաճելի է ինչ-որ բան ստանալ: Ցանկացած նվեր անխոս բարեհաճություն է: Եվ եթե մեր հոգին արդեն իսկ դրսևորվում է իր բնույթին համաձայն, ապա մենք հասկանում ենք, որ յուրաքանչյուր այդպիսի «նվեր» պետք է գնահատել: Գնահատվում է այն աստիճան, որ այդ պահին հոգու խորքից կրակի պես բարձրանում է երախտագիտության ձգտումը, իսկ դա նշանակում է ինչ-որ բան տալ, հաճախ նույնիսկ ստացածից ավելին տալ:
Տիեզերքում մի կանոն գոյություն ունի, որը շատերը փորձել են իրենց կյանքում: Որքան շատ ես տալիս անշահախնդիր՝ չմտածելով տվածիդ դիմաց ինչ-որ բան ստանալու մասին, այնքան շատ է քեզ տրվում: Տիեզերքը արտասովոր կերպով առատաձեռն է, բայց այն աշխատում է արձագանքի, արտացոլման օրենքով: Նա տեսնում է ձեր տվածը և տալիս է ձեր տվածին համապատասխան: Բայց քանի որ տիեզերքը ավելի  հարուստ է, քան մեզնից որևէ մեկը, այդ պատճառով նա նվիրում է նույնիսկ ոչ թե արքայական, այլ աստվածային առատաձեռնությամբ:
Խոսքը երախտագիտության զարգացած զգացում ունեցող մարդկանց մասին է, երբ մարդը երախտագետ է լինում, առանց մտածելու հատուցում է: Բայց երկրագնդի վրա կան շատ երիտասարդներ, որոնք առաջին քայլերն են անում իրենց հոգին ու սիրտը հասկանալու ուղղությամբ: Այսպիսի մարդկանց անհրաժեշտ է մի փոքր օգնել: Ինչպե՞ս: Առհասարակ ամենալավ, գործող և  միանշանակ հաղթանակ ապահովող տարբերակը սեփական օրինակով ցույց տալն է: Ոմանք կասեն, որ այս մեթոդի միջոցով արդյունքի հասնելը երկար ժամանակ է պահանջում, բայց վախենալու ոչինչ չկա: Կարիք չկա անհանգստանալու ո՛չ ժամանակի, ո՛չ էլ արդյունքի համար: Կարևորն ուղղակի անելն է:
Կարևոր է նշել, որ Երախտագիտությունը մեր մշտական, ազնիվ և ամենագղեցիկ ուսուցիչն է: Բավական է, որ նա մեկ անգամ հայտնվի մեր կյանքում, որպեսզի աննկատ դառնա մեր մշտական ուղեկիցը: Դա նրանից է, որ երախտագետ լինելու ցանկության առաջին իրականացված փաստը վերածվում է անհրաժեշտության: Երախտագիտությունը դառնում է մեր սրտի պահանջը:
Որքանով սովորում ենք երախտապարտ լինել, այդքանով կյանքը հրաշալի կերպով փոխվում է: Նախ՝ մեր մեջ արթնանում է տեսնելու շնորհը, զգալու, թե ինչու ամեն օրվա համար պետք է շնորհակալ լինենք:
Մենք առավոտյան արթնանում ենք, բացում պատուհանը և խորը շունչ քաշում. «Շնորհակալություն, Տե՛ր իմ»: Շուտով երկնքում կծագի արևը և մեզ լույս ու ջերմություն կպարգևի. «Շնորհակալ եմ քեզ, սիրելի՛ արև»: Մենք կգնանք լոգարան լվացվելու և կբացենք ծորակը. «Ընդունիր իմ երախտագիտությունը, առատաձեռն ջրի տարերք»: Դուք դուրս կգաք, և որևէ մեկը ձեզ կժպտա. «Շնորհակալ եմ, Տե՛ր, որ հիշեցնում ես ինձ քո անդադար սիրո մասին»: Դուք բացում եք համակարգիչը փոստը ստուգելու կամ  «Skype» մտնելու համար, իսկ ձեր ընկերներից մեկն արդեն ուղարկել է մի հիանալի երաժշտություն կամ կարևոր տեղեկություն, կամ էլ ուղղակի գրել է. «Ողջույն, ո՞նց ես»: Եվ դուք հասկանում եք, որ այդ ամենը մանրուք չէ, որ ինչ-որ մեկը մի կտոր իր ժամանակից ձեզ է տվել, ուղարկել է ուշադրության շող, քնքշության ալիք՝ Էներգիայի հոսք է ուղղորդել դեպի Ձեզ: Եվ ձեր սրտում հանկարծ բացվում է գեղեցիկ, բուրավետ և դողդոջուն ծաղիկ... Այդ ծաղիկը Ձեր Երախտագիտությունն է:
Այնպես է պատահում, որ օգնություն, խորհուրդ կամ աջակցություն եք խնդրում, և այդ պահին տիեզերքն ուղարկում է այն՝ ինչ-որ մեկը գալիս է օգնության, ձեռք է մեկնում, սատար լինում և անվերապահորեն ձեզ է տալիս իր ժամանակը, էներգիան, սերը՝ անգամ չմտածելով, որ ինչ-որ բան է ձեզ տալիս: Բայց մենք ինքներս դա պետք է հասկանանք: Եվ չպետք է լինենք միայն սպառողներ, այլև անպատճառ տվողներ, որպեսզի տարածության մեջ պահպանվի էներգիայի հավասարակշռությունը, որ չդառնաք էներգետիկ պարտատերեր:
Ի՞նչ ձևով երախտահատույց լինել: Մեր մեջ միշտ կա անտեսանելի հուշարար, որն իմանում է, թե ինչպես պետք է վարվենք այս կամ այն պահին: Դա մեր ինտուիցիան է՝ մեր արթնացած գիտակցության մասը: Արժե սովորել նրան լսել, քանի որ նրա ձայնը հաճախ այնքան ցածր է ու թույլ:
Երբ դուք ձեռք կբերեք յուրաքանչյուր մանրուքի համար երախտապարտ լինելու կարողություն, զարմանքով կհասկանաք, որ իրականում մանրուքներ չկան. « Չէ՞ որ կյանքում մանրուքներ չկան. կյանքում ամեն բան լի է իմաստով՝ գծիկ առ գծիկ նկարվում է բովանդակություն, իսկ բարակ թելերը հյուսում են առօրյա շարժումը…»: Պարզվում է մեր ամենօրյա մանրուքներն անհրաժեշտ փազլներ են կյանքի ամբողջական նկարը հավաքելու համար, որ այն ամբողջական, իրական և անուշաբույր դառնա:
Սրտից բխող երախտագիտության հոսքից ձեր կյանքում տեղի են ունենում իրական հրաշքներ: Չէ՞ որ մենք հիշում ենք, որ Տիեզեքը մեր արտացոլանքն է: Եվ երբ մեր մեջ արթնանում է առատաձեռն երախտագիտությունը, Տիեզերական Կյանքն ի պատասխան սկսում է մեզ պարուրել իր անվերջ առատաձեռնությամբ: Եվ այդ ժամանակ փողոցով քայլելիս կարող է հանկարծ քարանաք դեպի սիրտ լցվող հոսանքից, որովհետև կբացահայտեք, թե որքան առատաձեռն է կյանքը ձեր նկատմամբ և որքան է այն ձեզ սիրում:
Դուք հասկանում եք, որ ամեն օր ուղղակի լողում եք նրա առատության օվկիանոսում. չէ՞ որ ձեր կյանքում մշտապես ինչ-որ նոր բան է ավելանում, դուք ձեռք եք բերում նոր հնարավորություններ, նոր կապեր, ձեզ մոտ են գալիս թանկ մարդիկ: Նրանք ձեզ են ձգվում Համապատասխանության, Նվիրումի և Երախտագիտության օրենքով:
Սովորեք և անդադրում շնորհակալ եղեք: Ուշադի՛ր եղեք ձեր օրվա մեջ եղած յուրաքանչյուր մանրուքի նկատմամբ, որոնք արդեն իսկ նվերներ են. ինչ-որ մեկը ձեզ մխիթարել է և քաջալերել, ինչ-որ մեկը օգնել է գտնել անհրաժեշտ գիրքը, ինչ-որ մեկն ուղղակի ծիծաղեցրել է (իսկ հումորը միշտ Տիրոջ պարգևն է, ով բոլոր ճանաչված հումորիստներից ամենամեծն է), ինչ-որ մեկը ձեզ է տվել որևիցե մի բան իրենից, որը պակաս անհրաժեշտ չէ իրեն, ինչ-որ մեկը գրել է. « ուղարկում եմ քեզ սեր ու քնքշություն» … Շնորհակա՛լ եղեք ի պատասխան:
Շնորհակալ եղեք նվեր ստացղին, շնորհակալ եղեք շնորհակալ լինելու կարողության համար, շնորհակալ եղեք Տիեզերքին, Տիրոջը, Կյանքին, միևնույն է՝ այդ բոլորը նույնն են: Եվ կարևոր չէ, թե ում եք շնորհակալություն հայտնում, այլ կարևորն այն է, որ Երախտագիտության էներգիան մշտպես դուրս գա ձեզնից:
Սրտանց սիրելի ուսուցիչը՝ Շրի Ռոման Մախարշան, մի անգամ մի միտք է արտահայտել, որը պարունակում է Միասնության ողջ փիլիսոփայությունը և իմաստնությունը. « Ինչ-որ մեկի համար որևիցե մի բան անելիս դա անում եք ձեզ համար»: Գիտակցեք ասելիքի խորության ողջ ուժը և գաղտնի միտքը: Այս արտահայտությունը մեդիտացիայի արժեք ունի: Եվ այս խորը, ձեր ողջ էությունը ընդգրկող մեդիտացիայի ընթացքում դուք կբացեք և՛ առաջին, և՛ երկրորդ, և՛ հարյուրերորդ շերտն այս թանկագին և բոլոր ժամանակերի Իմաստության…
Աղբյուր՝ www.esotericblog.ru

Աննա Մաթևոսյան

Աննա Մաթևոսյան