Եթե ես մեռնեմ, միայն սա մտածեք իմ մասին․
Որ կա օտար դաշտի ինչ-որ անկյուն,
Որ հավերժ Անգլիա է։ Թաքնված է
Այդ հարուստ հողում ավելի հարուստ փոշի․
Փոշին մեկի, որին Անգլիան կրել է, ձևավորել, գիտակցություն տվել,
Որին մի անգամ տվել է սիրելու իր ծաղիկները, թափառելու՝ իր ուղիները,
Անգլիայի մարմինը՝ շնչող անգլիական օդը՝
Լվացված գետերով, օրհնված տան արևներով։
