Copyright © Թարգմանի'ր
Design by Dzignine

«Եթե մի բան ուզում ես լավ հասկանալ, թարգմանիր». Բերնարդ Շոու

Հետաքրքիր նյութեր CSS Drop Down Menu by PureCSSMenu.com
Sunday, May 6, 2018

Անտոն Օրեխ. 1800 լուսատարի

Անտոն Օրեխ
Անտոն Օրեխը ռուսաստանցի լրագրող է, «Эхо  Москвы» համացանցային կայանի վարող։ Համարում է իրեն սպորտային մեկնաբան, բայց նաև նշում է, որ իր լավագույն հրապարակումներն այնուամենայնիվ սպորտի մասին չեն։ Այդ հրապարակումներից մեկը՝ Հայաստանում կատարվող իրադարձությունների վերլուծությամբ՝ ստորև։



Իմ մեջ միշտ մի հարցն է ծագում. իշխանություն են թափանցում միայն հիմար և խիղճ չունեցող մարդիկ, թե իշխանությունն ինքն է վերածում նորմալ մարդկանց հիմարների և զրկում խղճից: Հայկական իշխանությունը ոչնչով չի տարբերվում ցանկացած ուրիշից: Պատգամավորները, որոնք հրաժարվեցին ընտրել Փաշինյանին և իրավիճակը հասցրին կատարյալ անհեեթության, չեն հասկանում մի պարզ բան՝ իրենց ժամանակն անցել է: Նրանք գնալու կամ մնալու ընտրություն չունեն: Նրանց ընտրությունը բոլորովին այլ է՝ ինչպես և երբ գնալ: Կարելի է գնալ հիմա, երբ դեռ ոչ ոք չի տուժել, իսկ զանգվածային բողոքները և համընդհանուր գործադուլը ավելի նման են փառատոնի, և փառք Աստծո, որ այդպես է: Բայց կարելի է շարունակաբար համառել անհասկանալի է՝ ինչի համար և ինչ հաշվարկով: Նույնիսկ եթե փորձեն ուժ կիրառել, ո՞ր բանակը հիմա կգնա ամբողջ ժողովրդի դեմ: Արդեն միանգամայն ակնհայտ է, որ իշխանության դեմ է դուրս եկել ամբողջ ժողովուրդը: Հանրապետական մեծամասնությունը հավանաբար կարող է փորձել իր թեքնածուն առաջադրել, և նույնիսկ նրա օգտին քվեարկել, սակայն այդ թեքնածում որքա՞ն կդիմանա և ինչպե՞ս է նա ղեկավարելու մի երկիր, որտեղ ոչ ոք իրեն չի ենթարկվի, և որտեղ ինքը չի կարողանա ուժ կիրառել իր կարգերը հաստատելու համար: Իշխանության հիմարությունն այն է, որ երբեք չի զգում իր ժողովրդին ձանձրացրած լինելու պահը: Իշխանությունը երբեք չի գիտակցում այն պահը, երբ իրենից բացի վնասից ոչ մի օգուտ չկա: Իշխանությունը համարյա միշտ անընդունակ է ճանաչելու իր սխալները: Իշխանությունը ընդունակ չէ հավատալու, որ մարդիկ կարող են իրենից դժգոհ լինել, իսկ դժգոհության ցանկացած արտահայտում բացատրում է ինչով կուզես, բացի սեփական ապաշնորհությունից: Ահա և Երևանում ինչ-որ մեկը բողոքները արագ բացատրեց Սահակաշվիլիի և նույնիսկ Նավալնու մեքենայություններով: Փոքր ազգաբնակչությունով փոքր երկրում ամենուրեք փողոց են դուրս գալիս ոչ թե հարյուրավոր, ոչ թե հազարավոր, այլ հարյուր հազարավոր մարդիկ: Բայց իշխանության համար ավելի հեշտ է պատկերացնել, որ այս բոլոր մարդկանց ինչ-որ մեկը խաբել է, քան հասկանալ, որ այս մարդիկ պարզապես հոգնել են իրեցն ղեկավարողներից: Ահա՝ ես հիմա խոսում եմ Հայաստանի մասին, բայց կարծես թե ստացվում է Ռուսաստանի մասին: Իրոք, իշխանությունները ամենուրեք նման են, ժողովուրդներն են տարբեր: Հիմա կարևորը՝ որ Հայաստանում ամեն ինչ անարյուն ավարտվի: Նաև շատ կարևոր է, որ մեր անխելք իշխանությունը օգնության չգա անխելք հայաստանյան իշխանությանը: Մեր անխելք իշխանությնը բնորոշ գետաձիու նազանիությամբ, այսպիսով, արագացած թափով կկորցնենք մեր վերջին դաշնակիցներից մեկին, և դեռ լավ է, եթե միարժամանակ թշնամի չվաստակենք: Մեկ էլ՝ ես նայում եմ հայերին ու հասկանում, որ մեզ Հայաստանից բաժանում են ոչ թե Մոսկվայից Երևան ուղիղ գծով 1800 կիլոմետրերը, այլ 1800 լուսային տարի:

Թարգմանությունը՝ Սիրանուշ Ասատրյանի

0 մեկնաբանություն:

Post a Comment