Վաշինգտոնը պահանջում է Մեքսիկայից հանձնել «Էլ Չապոյի» որդուն – Թարգմանություն

Մեքսիկայի կառավարության աղբյուրը հայտարարել է, որ Վաշինգտոնը պաշտոնական խնդրանք է ներկայացրել Մեքսիկա՝ տարեսկզբին Մեքսիկայի իշխանությունների կողմից ձերբակալված նարկոբարոն Խոակին «Էլ Չապո» Գուսմանի որդուն՝ Օվիդիո Գուսմանին արտահանձնելու մասին։ 

Հոգիս քեզ կտամ. Իրակլի Չարկվիանի

Կրկին անձրև է գալիս,
Կրկին ձյուն է գալիս,
Կրկին ժամանակը տանում է տխրությունն,

Իրակլի Չարկվիանի . Կարոտում եմ

 Կրկին երևաց սպիտակ լուսինը

Եվ սերը նմանվեց հիշողության, 
Իսկ ես իրահարվեցի քո մասին երազանքին,
Եվ այս երգը չի թողնում ինձ: 

Կարոտում եմ, կարոտում,
Կարոտում եմ քո մեղմ ձայնը.
Քո ձայնը…

Կրկին հեռվում մնացի,
Կրկին միայնակ.

Տարեցները փնտրում են երիտասարդ սենյակակիցներ

Կացարան՝ ծառայությունների դիմաց. Կոմպիենի մի ասոցիացիայի կողմից առաջարկված այս նախաձեռնությունը գրավիչ է և՛ ուսանողների, և՛ տարեցների համար։
Սկզբունքը պարզ է․ բնակեցնել ուսանողներին տարեցների տներում ակտիվ ներկայության կամ մատուցած ծառայությունների դիմաց։ Անընդհատ ավելի ու ավելի մեծ հաջողությունների հասնող Ensemble 2 Générations ասոցիացիան, որը ղեկավարվում է Բլանդին Լավուանի կողմից, գրեթե երկու տարի է, ինչ առաջարկում է արդյունավետ փորձի փոխանակում՝ Կոմպիենում կացություն գտնելու համար։ 
Միջսերնդային համակեցությունը հիմնված է երեք տարբեր բանաձևերի վրա.

Ադամի օրագիրը (հատված).

Ուրբաթ — Անվանումները շարունակվում են առաջանալ չմտածված ձևով, չնայած իմ
թափած բոլոր ջանքերին։ Ես ունեի մի շատ լավ անու իմ կալվածքի համար, որը հնչում է շատ երաժշտական ու գեղեցիկ` ԴՐԱԽՏԱՅԻՆ ԱՅԳԻ։ Ես մտքումս շարունակում եմ այդպես անվանել, բայց այլևս ոչ հրապարակայնորեն: Նոր արարածն ասում է, որ ամբողջը անտառներ
են, ժայռեր և բնապատկերներ, այդ պատճառով էլ այն ոչ մի նմանություն չունի այգու հետ։ Նա ասում է, որ դա ՆՄԱՆ է զբոսայգու, և ուրիշ ոչնչի, միմիայն զբոսայգու։ Հետևաբար, առանց ինձ հետ խորհրդակցելու, նա իմ այգին վերանվանեց ՆԻԱԳԱՐԱ ՋՐՎԵԺԻ ԱՅԳԻ: Ինձ թվում է՝ սա
չափից ավելի է՝ կամայականություն: Եվ արդեն ցուցանակ կա՝ «ՄԻ ՔԱՅԼԵՔ ԽՈՏԱԾԱԾԿԻ ՎՐԱՅՈՎ»։
Ես այլևս այդքան երջանիկ չեմ, որքան նախկինում։

Եվայի օրագիրը (հատված)

Շաբաթ— Ես հիմա գրեթե մի ամբողջ օրեկան եմ։ Երեկ եմ ծնվել։ Ինձ այդպես է թվում։ Եվ պետք է որ այդպես լինի, որովհետև եթե երեկ չէ առաջին օր եղել է, ես դեռ ծնված չէի, երբ դա տեղի ունեցավ, հակառակ դեպքում ես կհիշեի այն: Իհարկե, կարող էր այնպես լինել, որ ես չնկատեի անցյալ օրվա լինելը: Շատ լավ, ես հիմա շատ ավելի զգոն կլինեմ, և եթե նախանցյալ օրը նորից տեղի ունենա, ես նշում կանեմ: Լավ կլինի հենց հիմա սկսել և թույլ չտալ, որ արձանագրությունները խառնվեն, քանի որ ինչ-որ բնազդ ինձ հուշում է, որ այս մանրամասները մի օր կարևոր կլինեն պատմաբանների համար:
Ես ինձ, իսկապես, զգում եմ ինչպես փորձ, հենց բառիս բուն իմաստով՝ փորձ։ Դժվար թե ուրիշ մեկն իրեն այդքան փորձ զվար, որքան ես եմ զգում, և ես սկսում եմ համոզվել, որ ԵՍ պարզապես փորձ եմ, և ոչ ավելին:
Այդ դեպքում, եթե ես փորձ եմ, ապա արդյո՞ք այդ ամբողջը միայն ես եմ: Ոչ, կարծում եմ՝ ոչ; Կարծում եմ, որ մնացածն էլ այդ փորձի մի մասն է: Ես դրա հիմնական մասն եմ, բայց կարծում եմ, որ մնացածն էլ իրենց մասնաբաժինն ունեն այդ գործում։ Արդյո՞ք իմ վիճակը որոշված է, թե՞ պետք է աչալուրջ լինեմ ու հոգ տանեմ այդ մասին։

Պետրիթ Հալիլաջ

Պետրիթը մեծացել է Ռունիկ կոչվող փոքր գյուղում։ Երբ նա տասներկու տարեկան էր, պետք է մեկներ ավելի ապահով տեղ, քանի որ Կոսովոյի պատերազմի ժամանակ նրա տունը հարձակման էր ենթարկվել։ Ապրելով փախստականների ճամբարում՝ Պետրիթը նկարներ էր նկարում, որպեսզի հասկանար այն սարսափելի բաները, որ տեսել էր։ Բայց նրա նկարները օգնեցին նրան հասկանանլու նաև իր երազանքերը ապագայի համար։ Պետրիթը ուներ մեծ երևակայություն։ Նա իրեն նկարում էր որպես թռչուն, որը թռչում է հորիզոնի վրայով։ Նայեք այն նկարին, որը նա նկարել է տասներեք տարեկանում։