Լինես ի՞նքդ, թե լինես քո ֆոնին

Flickr / torbakhopper

Գործողությունների ավտոմատացումը, բազմաթիվ խնդիրներ միաժամանակ լուծելու  ունակությունը, հիշողության օգտագործումը երեք ճանաչողական հատկություններն են, որոնք մի կողմից մեր առավելությունն են որպես տեսակ, իսկ մյուս կողմից մեզ դուրս են մղում ներկա պահից և քողարկում են մեզնից իրականությունը: Եկեք ուսումնասիրենք «Ինքդ քեզ նման եղիր» գիրքը (МИФ հրատարակչությունից) և պարզենք, թե ինչու է մեզ համար այդքան դժվար կենտրոնացնել ուշադրությունը մեկ առարկայի վրա, ինչպես է մեր՝ միաժամանակ ուշադրությունը թե՛ մտքերի, թե՛զգացումների վրա պահել չկարողանալը օգնում մեզ, և ինչ կարող են մեզ տալ գիտակցականության փորձառույթունները։

Կառլ Գուստավ Յունգ. «Որքան մեծ է բազմությունը, այնքան աննշան է անհատը»

Սկիզբը

Անգիտակցականի այս լայն գոտում, որը հուսալիորեն պաշտպանված է քննադատումից ու գիտակցության վերահսկողությունից, մենք լիովին անպաշտպան ենք, բաց ցանկացած տեսակի մտավոր ազդեցության ու հոգեկան վարակների դիմաց: Ինչպես ցանկացած տեսակի վտանգի ժամանակ, մենք կարող ենք կանխել հոգեկան վարակի ռիսկը միայն, եթե իմանանք, թե ինչն է հարձակվելու մեզ վրա, ինչպես նաև, թե որտեղ, երբ և ինչպես է այն տեղի ունենալու: Քանի որ «ինքնաճանաչումը» հատուկ փաստերի ճանաչման հարց է,

Պոլ Վեռլեն. Ճերմակ լուսինը

Ճերմակ լուսինը
Շողում է անտառում,
Ամեն ճյուղի կանաչ շիվից
Ձայն է գալիս:

Օ,՜սիրելիս:

Լճակն արտացոլում է
Անծայրածիր մի հայելի
Սև ուռենու մի ուրվագիծ
Որտեղ լալիս է քամին

Ժամանակն է, սիրելի՛ս, ե՛կ երազենք:

Խուլիո Կորտասար. Հետոն

Կորտասար

Եվ ես շատ լավ գիտեմ, որ այնտեղ չես լինի. 

Դու չես լինի փողոցում, 

Գիշերը լուսամփոփի 

հանած  շշնջոցում,

Չես էլ լինի մենյու ընտրելու ժեստի մեջ,

Ոչ էլ կլինես ժպիտի մեջ, որը

 թեթևացնում է մետրոյում լցված մարդկանց,

Չես լինի վերցված գրքերում

Ոչ էլ «մինչ վաղը» ասածի մեջ։

Դու չես լինի իմ երազներում՝ 

Բառերիս սկզբնական նպատակակետում,

Դու չես լինի հեռախոսի համարում