Ծառերի մեծ մասի համար հրդեհը իսկական աղետ է: Ոչ մի բան այնքան լավ չի այրվում, ինչպես չոր փայտը: Ավելին, բույսը չի կարողանա պաշտպանել ինքն իրեն, եթե հանկարծ խարույկ անեն տակը, ու կրակը պատի ծառը: Ավստրալական էվկալիպտը կարող է օգտագործել հրդեհը հօգուտ իրեն՝ օգտվելով մրցակիցների թուլությունից:
Ինչպես կենդանիները, այնպես էլ բույսերը մրցակցում են միմյանց հետ տարածության և տեղի համար: Չնայած բոլորովին էլ ամեն մի ծառ չէ, որ կարող է պաշտպանել ինքն իրեն և վրեժխնդիր լինել իր մարգագետնին հավակնող մրցակցից: Բայց երբ խոսքը վերաբերում է տարածքի պաշտպանությանը, էվկալիպտը ոչ միայն կարող է դիմակայել անտառային հրդեհներին և գոյատևել կրակի մեջ, այլև նույնիսկ հրահրել դրա առաջացումը: Եթե դուք ուսումնասիրեք անտառը հրդեհից հետո, ապա կտեսնեք, որ էվկալիպտը կանգուն է մնացել առանց որևէ մի վնասվածքի: Ծառի միջուկը թաքնված է շատ խորը՝ կեղևի տակ: Ծառը, փաստորեն, գրեթե անընդհատ դյուրավառ նյութ է արտադրում՝ մի կայծի սպասելով: Սա չափազանցություն չէ: Էվկալիպտը պարունակում է հատուկ տեսակի յուղ, որը հեշտ բոցավառվում է, և բույսը բռնկվում է վառ բոցով, հենց որ հրդեհ է սկսվում: Էվկալիպտի թափված տերևներն այնքան թունավոր են, որ մանրէներն ու սնկերը չեն կարողանում քայքայել դրանք: Տերևները թափվում են և փռվում գետնին՝ որպես դյուրավառ գորգ։ Ավելին, այս ծառը արտազատում է կապտամոխրագույն գազի ամպեր, որոնք կարող են հեշտությամբ հրդեհ առաջացնել: Բավական է մեկ կայծակ կամ չհանգցրած ծխախոտ:
Թարգմանությունը՝ Մարիամ Խաչանյանի, 9-րդ դասարան
0 մեկնաբանություն:
Post a Comment