Ինչու՞ ես թախծում, քնքուշ աղջիկ, մի՞թե օրերը
քո չեն պատկանում վաղ երիտասարդության։
Դայնա Լիտվական
Դու՛, որ չգիտես, թե պատանությունն ինչքան չքնաղ է,
Փոքրի՛կս, մի՛ նախանձիր վշտի մեր ժամանակներին.
Այնտեղ մեր սրտերը մեկ ստրուկ, մեկ տեսար՝ ըմբոստ են,
Այնտեղ մեր ծիծաղը տխուր է քո լացից ավելի։
Քաղցր է այդ անհոգ տարիքը, որ մոռացում է դառնում,
Սուրում, անցնում է, ինչպես քամին՝ ընդարձակ դաշտերում,
Ինչպես թուլացող ու փախչող ուրախ ձայն,
Ինչպես ալկիոնը՝ ծովերի վրայով։
Օ՜հ, մի՛ շտապեք հասունացնել մտքերդ,
Վայելե՛ք առավոտը, վայելե՛ք գարունը․
Ձեր ժամերը իրար հյուսված ծաղիկներ են,
Մի՛ ազատվեք դրանցից ավելի շուտ, քան պետք է։
Թողե՛ք տարիները գան։ Ճակատագիրը Ձեզ նվիրում է
Ափսոսանք, կեղծ բարեկամություն, ինչպես և մեզ,
Դեպի այդ անհույս չարիքները, որոնք կոտրում են հպարտությունը
Խղճահարություն առաջացնող այդ հաճույքների պատճառով։
Այնուամենայնիվ, ուրա՛խ եղիր։ Անտեսի՛ր ճակատագրի ուժը։
Ծիծաղի՛ր։ Մի՛ տրտմիր լույս ճակատդ,
Ո՛չ էլ լազուր աչքերդ՝ անմեղությանդ ու խաղաղությանդ հայելին,
Որ բացահայտում է հոգիդ և արտացոլում երկինքը։
Թարգմանությունը՝ Միլենա Մայիլյանի
Խորհրդատու՝ Կարինե Թևոսյան
0 մեկնաբանություն:
Post a Comment