Ջիմ Քերրին հիշեցնում է մեզ, որ նույնիսկ եթե դու զգույշ գործես,
միևնույն է, կարող ես ձախողվել.
հետևաբար՝ հարկավոր է,
որ գործես նաև խոշոր քայլերով։
Այսօր ես այստեղ եմ, որպեսզի մի սերմ տնկեմ։ Մի սերմ, որը կոգեշնչի ձեզ առաջ գնալու կյանքում խանդավառ սրտերով և ամբողջականության հստակ զգացումով։ Խնդիրն այն է, թե կկարողանա արդյոք այդ սերմը արմատ տալ, թե Մոնսանտոն ինձ դատի կտա և կստիպի օգտագործել իրենց սերմը, ինչը այդքան էլ Այուրվեդական չի լինի։ Կներեք ինձ, եթե այսօր մի փոքր քիչ էներգիայով լի երևամ․ այս գիշեր գլուխս դեպի հյուսիսն եմ քնել: Արթնացա հենց Փիտտայի* ժամանակ ու չկարողացա քնել մինչև Վատան* չեկավ։ Բայց ես չխառնվեցի իրար, գիտե՞ք, ես օգտագործեցի այդ ժամանակը մի լավ ճաշ ուտելու և Թինդերում ինչ-որ առանձնահատուկ մեկի հետ կապվելու համար։ Որովհետև կյանքը չի պատահար չէ քեզ հետ, կյանքը պատահար է քեզ համար։ Որտեղից ես սա գիտե՞մ․ ես չգիտեմ, բայց ես ձայն եմ հանում, և կարևորը դա է։ Դրա համար եմ ես այստեղ։ Երբեմն ես մտածում եմ, որ դա միակ կարևոր բանն է՝ ուղղակի իրար տեղյակ պահելը, որ մենք այստեղ ենք, իրար հիշեցնելը, որ մենք բոլորս մի ավելի մեծ «Ես»-ի մաս ենք։
